Selfmoordbriewe as geldige testament : testeerbevoegdheid en animus testandi

Abstract

Voordat ’n testament as ’n regsgeldige dokument aanvaar word, moet die dokument voldoen aan sekere formele vormvereistes. Hierdie vereistes word voorgeskryf in artikel 2(1) van die Wet op Testamente 7 van 1953. Indien ’n testament nie aan hierdie vereistes voldoen nie, is die testament ab initio nietig. Wat die inhoud van die dokument betref, moet daar minstens een testamentêre bemaking wees. Ingevolge artikel 4 van die Wet op Testamente moet ’n testateur ten tyde van die verlyding van die testament beskik oor die nodige testeerbevoegdheid, wat onder meer die nodige verstandelike vermoë insluit. Ten einde ʼn geldige testament te maak, word verder vereis dat die testateur ook oor die nodige animus testandi beskik ten opsigte van die inhoud van die testament. Onsekerheid het ontstaan oor wat die status van ’n dokument is indien dit nie aan die vormvereistes van artikel 2(1) voldoen nie, maar wel ‘n testamentêre bemaking bevat. Die wetgewer het hierop gereageer deur artikel 2(3) van die Wet op Testamente te promulgeer as ʼn sogenaamde “reddingsbepaling”, waardeur nievoldoening aan die formele vormvereistes gekondoneer en die dokument as ʼn geldige testament aanvaar kan word. ʼn Praktiese probleem het ontstaan oor die status van ’n selfmoordbrief in die konteks van die testate erfreg in gevalle waar ’n persoon bloot ’n selfmoordbrief skryf waarin ten minste een testamentêre bemaking vervat is. Die vraag was dus of ’n testateur wat selfmoord pleeg, onmiddellik voordat hy/sy dit doen, oor die nodige testeerbevoegdheid en oor animus testandi beskik , veral indien ’n dokument nie aan die vormvereistes voldoen nie, en of so ʼn selfmoordbrief deur kondonasie van nievoldoening aan die vormvereistes, aanvaar kan word as ’n geldige testament kragtens artikel 2(3) van die Wet op Testamente. Hierdie miniskripsie evalueer die vereistes van artikel 2(3) van die Wet op Testamente om te bepaal of ’n selfmoordbrief wat testamentêre bemakings bevat, as ’n geldige testament aanvaar kan word. Verder word daar ondersoek ingestel na die verskil tussen die konsepte “animus testandi” en “testeerbevoegdheid” ten einde vas te stel of ’n testateur wat selfmoord pleeg, onmiddellik voordat hy/sy dit doen, oor die vereiste animus testandi en testeerbevoegdheid beskik sodat ’n selfmoordbrief deur kondonasie kragtens artikel 2(3) van die Wet op Testamente as ’n geldige testament aanvaar kan word. Before a will can be accepted as a legally binding document, it must comply with the prescribed formal requirements. These requirements are prescribed in section 2(1) of the Wills Act 7 of 1953. If a will does not comply with these requirements, it will be void ab initio. The content of the document should include at least one testamentary bequest. In terms of section 4 of the Wills Act, a testator must have the necessary testamentary capacity, which includes the necessary mental capacity, at the time of execution of the will for it to be valid. The testator must in addition have the necessary intention that the content of the will reflects his will (animus testandi) for a will to be valid. This raised a question about the status of a document that does not comply with the formal requirements of section 2(1), but contains a testamentary bequest. The legislator responded to this uncertainty by promulgating section 2(3) of the Wills Act as a “condonation provision”, which allows non-compliance with the formal requirements to be condoned and the document to be accepted as a valid will. A practical problem arose with regard to the status of a suicide note in the context of testate succession in instances where a person merely wrote a suicide note that contains at least one testamentary bequest. The question is whether a suicidal testator has the necessary testamentary capacity and animus testandi immediately before committing suicide, and whether, in cases where the document does not comply with the formal requirements, it can be declared a valid will in terms of the provisions of section 2(3) of the Wills Act. This mini-dissertation evaluates the requirements of section 2(3) of the Wills Act to determine whether a suicide note that contains at least one testamentary bequest can be declared a valid will in terms of that section. In addition, the difference between the concepts “animus testandi” and “testamentary capacity” is examined to determine whether a suicidal testator had the necessary animus testandi and testamentary capacity immediately prior to committing suicide to allow the suicide note to be declared a valid will in terms of the condonation provision, section 2(3) of the Wills Act